Zasady układania stropu Porotherm: co warto wiedzieć | Luskar

Optymalnym rozwiązaniem dla domu z ceramiki poryzowanej jest gęstożebrowy strop Porotherm. Wykonuje się go z gotowych elementów - belek nośnych i pustaków ceramicznych - które doskonale pasują do elementów ściennych. Dzięki temu projektowanie i układanie stropu jest szybkie i proste.

1. Układanie zaprawy

   

   Roboty montażowe rozpoczyna się od nałożenia na górną powierzchnię ścian, warstwy zaprawy cementowej M10 o grubości minimum 2 cm. Powinna mieć ona dość gęstą konsystencję, aby nie wciekała w drążenia pustaków. Zaprawę układa się na całej szerokości żelbetonowego wieńca, który zostanie wykonany później.

2. Montaż belek stropowych

   

   Belki Porotherm są to elementy nośne stropu wykonane z kształtek ceramicznych wypełnionych betonem z odpowiednim zbrojeniem. Belki opiera się na tak zwanych podporach stałych, czyli ścianach lub podciągach. Zalecana głębokość oparcia belki na murze to 12,5 cm. Po ułożeniu belek stropowych kontroluje się ich poziome ułożenie, bądź w przypadku belek o większych długościach dostosowanie do poziomów odpowiadających odwrotnej strzałce ugięcia tzw. "wypiętrzenie", tj. D=1,0 - 3,3 cm (patrz broszura "Stropy i nadproża ceramiczne Porotherm"). Jest to czynność prosta, ale konieczna, gwarantująca uzyskanie nośności stropu zgodnych z podanymi przez producenta. "Wypiętrzenie" ogranicza również ugięcie stropu, które powstanie podczas jego eksploatacji. Daje to w rezultacie efekt płaskiego sufitu. Pod belkami należy ustawić odpowiednie podpory montażowe (podwalina, stemple stalowe lub drewniane, belki podporowe). Zapobiegną one odkształceniom belek podczas układania pustaków i betonowania stropu. Ustawia się zgodnie z projektem montażu stropu, na stabilnym podłożu, w równych odstępach. Podpora montażowa powinna składać się z podwaliny (np. deski o grubości dwóch cali), stempla stalowego z regulacją wysokości lub stempla drewnianego oraz belek podporowych systemowych lub z krawędziaków (np. o przekroju 100 x 120 mm). Zaleca się stosowanie regulowanych podpór stalowych z własnymi rozporami stabilizującymi ich pozycję. Podpory montażowe ustawia się prostopadle do belek stropowych wzdłuż ich osi, w rozstawie nie większym, niż 1,8 m. Belki podporowe należy podpierać (stemplować), w kierunku prostopadłym do osi belek stropowych, w rozstawie 1,5 m. Liczba podpór montażowych zależy od rozpiętości stropu w świetle podpór stałych (np. ścian) i wynosi: - przy rozpiętości do 3,6 m - 1 podpora, - przy rozpiętości powyżej 3,6 m do 5,4 m - 2 podpory, - przy rozpiętości powyżej 5,4 m do 7,2 m - 3 podpory, - przy rozpiętości powyżej 7,2 m - 4 podpory.

   Ponadto zaleca się ustawienie dodatkowych, skrajnych podpór montażowych bezpośrednio przy licu ściany (podporze stałej). Podpory stałe (np. ściany) poziomuje się po ich wykonaniu, układając warstwę gęstoplastycznej zaprawy na całej szerokości wieńca, zabezpieczając w ten sposób pustaki ścienne przed wciekaniem betonu w ich drążenia (szczególnie istotne w przypadku ścian jednowarstwowych).

3. Sprawdzanie rozstawu

   

   Aby sprawdzić, czy belki są prawidłowo rozstawione, układa się pomiędzy nimi na próbę pustaki stropowe - po jednym przy każdym końcu belek. Pomimo dużych rozmiarów, pustaki są lekkie, więc bez problemu można je ręcznie przenosić. W dodatku właśnie dzięki ich dużym rozmiarom wypełnienie stropu zajmie niewiele czasu. Podczas montażu belek stropowych może zaistnieć sytuacja, w której odległość między belką a ścianą będzie mniejsza od szerokości modularnej pustaka. W takim przypadku przerwę pomiędzy skrajną belką a licem ściany (wieńca) wypełnić można w jeden z następujących sposobów: - układając przycięte pustaki stropowe, - układając kolejną dodatkową belkę stropową, - deskując od dołu przerwę i wypełniając ją betonem. W przypadku przycinania pustaków stropowych, maksymalna odległość osi skrajnej belki stropowej od lica ściany powinna zapewniać minimalną głębokość oparcia pustaka stropowego na ścianie, tj. 25 mm. Ta maksymalna odległość wynosi: - dla stropu o rozstawie osiowym 625 mm – 500 mm, - dla stropu o rozstawie osiowym 500 mm – 375 mm.

4. Układanie pustaków stropowych

   

   Czołowe powierzchnie pustaków skrajnych, które będą przylegać do wieńców, podciągów czy żeber rozdzielczych stropu, zaleca się zadeklować, czyli zamknąć drążenia zaprawą. Pustaki te układa się jako pierwsze. Dopiero potem można wypełniać pozostałą powierzchnię stropu pomiędzy belkami, dostawiając do siebie kolejne pustaki.

5. Żebro rozdzielcze

   

   W stropach o rozpiętości powyżej 4 m, podobnie jak w innych stropach gęstożebrowych, w celu wzmocnienia konstrukcji oraz wyeliminowania tzw. „klawiszowania belek”, należy wykonać żebra rozdzielcze, przebiegające w poprzek belek stropowych, przez całą szerokość stropu. Ich liczba zależy od rozpiętości stropu w świetle ścian: - przy rozpiętości stropu do 6 m – 1 żebro rozdzielcze, - przy rozpiętości stropu powyżej 6 m – 2 żebra rozdzielcze. Do wykonywania żebra rozdzielczego można stosować pustaki stropowe Porotherm o wysokości 80 mm, co pozwala na uzyskanie jednolitej, ceramicznej dolnej powierzchni stropu.

6. Osłona wieńca

   

   Na jednowarstwowych ścianach zewnętrznych Porotherm, zamiast zewnętrznego deskowania wieńca stropowego wykonuje się obmurowanie z pustaków Porotherm 11.5 P+W lub 8 P+W, co znacznie ułatwia i przyśpiesza prace montażowe. Pustaki muruje się jedną warstwą na równi z licem ściany zewnętrznej. Ponieważ ich boczne powierzchnie mają wyprofilowane pióra i wpust, zaprawą nie wypełnia się spoiny pionowej. Nanosi się ją równą warstwą tylko na podłoże, a pustaki wsuwa od góry w wyprofilowania już ustawionych elementów a następnie dociska do zaprawy.

7. Pomosty robocze

   

   Podczas wszystkich robót montażowych na stropie, czyli przy układaniu pustaków, pracach związanych z wykonywaniem zbrojenia wieńca i żeber rozdzielczych oraz betonowaniu stropu, ze względów bezpieczeństwa należy korzystać z pomostów roboczych, które bardziej równomiernie rozłożą naprężenia. Wykonuje się je z desek, których grubość powinna wynosić przynajmniej 1,5 cala. Deski rozkłada się prostopadle do kierunku ułożenia belek nośnych, w kilku miejscach na całej szerokości stropu. Uwaga! Nie należy stawać na pustakach stropowych lub obciążać ich punktowo.

8. Zbrojenie żeber

   

   Wieniec to żelbetonowy element na zakończeniu ścian każdej z kondygnacji, który wzmacnia połączenie stropu ze ścianami. Jego zadaniem jest przeniesienie poziomych obciążeń ze stropu oraz wzmocnienie konstrukcji budynku. Zbrojenie wieńca musi być wykonane zgodnie z projektem konstrukcyjnym stropu, na przykład z czterech prętów stalowych klasy A-III o średnicy najczęściej od 12 do 16 mm (zależnie od rozpiętości stropu). Pręty układa się pomiędzy polem stropowym a ociepleniem wieńca, ułożonym przy obmurowaniu z pustaków tak, aby po zabetonowaniu wieniec tworzył opaskę spinającą mury.

Artykuł na podstawie materiałów firmy Wienerberger Ceramika Budowlana Sp. z o.o.www.wienerberger.com.pl