Obróbka detali papy termozgrzewalnej przy izolacji dachu

Największy kłopot w wykonaniu izolacji dachu płaskiego z użyciem pap termozgrzewalnych sprawiają obróbki detali: attyk, kominów, dylatacji, wywietrzników itp. W miejscach tych popełnia się najwięcej błędów wykonawczych i dlatego najczęściej dochodzi do przecieków.

Największy kłopot w wykonaniu izolacji dachu płaskiego z użyciem pap termozgrzewalnych sprawiają obróbki detali: attyk, ścian, kominów, dylatacji, wywietrzników itp. W miejscach tych popełnia się najwięcej błędów wykonawczych i dlatego najczęściej dochodzi w nich do przecieków. Dylatacja jest newralgicznym punktem pokrycia dachowego. Jest to miejsce, którego zadaniem jest kompensowanie różnych naprężeń występujących w obiekcie budowlanym. Dylatacja jest też narażona na największe przemieszczenia, dlatego konieczne jest zastosowanie materiałów o odpowiedniej wytrzymałości i rozciągliwości.

Wykonanie obróbki

Pierwszym krokiem jest ułożenie warstwy paroizolacji na podłożu (papa termozgrzewalna). Należy przy tym pamiętać, że- by podłoże, do którego będzie zgrzewana papa, było odpowiednio przygotowane oraz zagruntowane preparatem gruntującym. Montaż papy do podłoża może nastąpić dopiero po całkowitym przeschnięciu zagruntowanej powierzchni. Zagruntowanie powierzchni stanowi także tymczasową ochronę powierzchni przed wnikaniem do niej wody opadowej. Warstwa paroizolacji musi być przecięta nad szczeliną dylatacyjną.

Kolejnym etapem jest zgrzanie pasa papy nawierzchniowej nad szczeliną dylatacyjną. W obrębie szczeliny należy zostawić niezgrzany pas o szerokości ok. 10 cm, którego zadaniem jest umożliwienie swobodnej pracy pasa papy.

Do tak przygotowanej warstwy montuje się izolację termiczną, którą należy rozciąć wzdłuż całej szczeliny dylatacyjnej. W obrębie dylatacji można przyklejać dodatkowe płyty styropianowe. Mają one za zadanie podniesienie obszaru dylatacji ponad po- wierzchnię połaci pokrycia dachowego oraz ułatwienie szybkiego odprowadzenia wody opadowej z rejonu dylatacji.

Kolejnym etapem jest zgrzanie na całej połaci ciachu papy podkładowej z jej wywinięciem na dodatkowo przyklejone płyty. Następnie układa się na całej długości sznur dylatacyjny wykonany z elastycznego mate riału o średnicy 5 cm. Na tak przygotowanej szczelinie dylatacyjnej należy ułożyć lu- zem pasy papy nawierzchniowej (można zastosować punktowe zgrzewane papy tylko z jednej strony dylatacji, aby uniemożliwić jej przemieszczanie podczas montażu ko- lejnych warstw obróbki). Kolejną czynnością jest zgrzanie na powierzchni dachu papy nawierzchniowej aż do szczeliny dylatacyjnej. Wieńczącym elementem obróbki dylatacyjnej, decydującym o jej szczelności, jest zgrzanie pasa papy.

Wykonana w opisany sposób obróbka decyduje o szczelności szczeliny dylatacyjnej, a jednocześnie umożliwia ruchy konstrukcyjne obiektu.

Wybór materiału

Papy, z których wykonuje się obróbkę dylatacji, muszą charakteryzować się odpowiednią rozciągliwością. Zaleca się więc, by do wykonywania obróbki dylatacji stosować papy modyfikowane na osnowie z włókniny poliestrowej. Należy także pamiętać o tym, że na płytach laminowanych papą nie powinno się układać pap oksydowanych na osnowie z welonu szklanego.

Przedstawiony w artykule sposób wykonania obróbki dylatacji dotyczy tylko jednego, wybranego problemu (pokrycie dachowe z izolacją termiczną w postaci płyt styropianowych laminowanych papą, na podłożu betonowym).

Artykuł na podstawie materiałów firmy Swisspor Sp. z o.o. Artykuł pochodzi ze strony www.swisspor.pl